Cheick Tidiane Seck (1953) toetsenist, zanger, componist en arrangeur uit Mali schreef voor en speelde met een groot aantal beroemde musici zoals de Super Rail band, Amadou & Miriam, Fela Kuti, Mory Kanté, Salif Keite, Youssou N’Dour, allen uit Afrika maar ook met Hank Jones en Dee Dee Bridgewater. Dit album is een eerbetoon aan de Amerikaanse pianist/componist en pionier van de magreb jazz Randy Weston (1926-2018). Weston heeft een uitermate belangrijke rol gespeeld in het voor het voetlicht brengen van de Afrikaanse (jazz)muziek en hij integreerde dat ook in zijn eigen composities, luister b.v. eens naar zijn fantastische dubbel c d “The Spirit of our Ancestors” uit 1991 met gastrollen voor Dewey Redman, Pharaoh Sanders en Dizzy Gillespie.

Op dit tribute album zijn alle nummers geschreven door Randy Weston met uitzondering van “Mr. Randy” van Cheick die ook verantwoordelijk was voor de arrangementen en de productie. Cheick is te horen op piano, Fender Rhodes, hammondorgel en Moog synthesizer, Mohamed Hafso op contrabas, Marque Gilmore op drums,Yizih Yode op tenorsax en Adama Dembele op percussie. Dan zijn er gastrollen voor Manu Dibango (ts) op de nummers “Timbuctu”en “African Cookbook”, Abd Al Malik (vcl) op “Timbuctu”, Ali Wage (fluit) op “Timbuctu”en Majid Bekkas (guembri = Marokkaanse basgitaar) op “Ganawa (Blue Moses)piano version”.

Cheick levert hier een uitstekend album af waarin hij de typische sfeervolle rijkdom van Weston aardig weet te treffen , hij probeert het pianospel van Weston op generlei wijze te imiteren zo dat al mogelijk is, maar de typerende Afro Jazz is een geslaagd eerbetoon aan een grootheid in de jazz. Cheick kondigt met diepe bromstem in het openingsnummer “Tanjah” het eerbetoon aan Randy Weston aan, waarna hij met forse piano akkoorden inzet, begeleidt doorswingende percussie elementen en stevige klanken van saxofonist Yizih Yode. “Timbuctu” begint met een sfeervol intro op fluit van Ali Wage waarna de bluesy grooves van Cheick op piano en de zang van Abd Al Malik dit nummer tot een van de hoogtepunten van het album maken. Nog indrukwekkender is het nummer “In memory of” met donkere piano- en hammond tonen, een superieure blues waarin Cheick zich laat horen als een ware bluespianist, het lijkt wel op het fantastische bluesspel van Don Pullen in “Noddin’Ya Head Blues” op de ”Jazz in Detroit/Strata Concert Gallery/46 Selden” box van Charles Mingus, pianoblues die op hun eigen wijze het niveau van Otis Spann evenaart.

In “African cookbook is het stevig swingen geblazen met natuurlijk een hoofdrol voor Manu Dibango. “Ganawa (Blue Moses)” is aanwezig in twee varianten, de Rhodes versie en de piano versie. Beiden klinken prima, maar mijn voorkeur gaat uit naar de piano versie waarin Cheick op geheel eigen wijze tekeer gaat op het klavier, een scheutje Monk, een beetje blues en natuurlijk heel veel Cheick.Hij krijgt stevig weerwerk van saxofonist Yizih Yode en de percussionisten. Ook in “Niger Mambo”, een opzwepend muziekje, is Cheick niet vies van atonale pianoklanken maar het past allemaal wonderwel en geeft de muziek zijn eigen cachet. Het afsluitende “Mr. Randy” zoals vermeld, geschreven door Cheick laat hem horen op piano, orgel en Moog, een apart nummer met af en toe momenten die aan Zappa (!) doen denken. Een fraai einde van een ijzersterk album.

Jan van Leersum